Bracia Nemrodzi,

kolejny Kalendarz Łowiecki, który oddajemy w Wasze ręce jest świadectwem pielęgnowanej przez pokolenia kultury, zwyczajów i tradycji łowieckich. Przez lata, jako Wydawnictwo Leśne Słowa, budowaliśmy sieć przyjacielskich relacji opartych na Waszych historiach i pasji. To radosne celebrowanie naszego dziedzictwa jest dziś jednak przyćmione przez realne i egzystencjalne zagrożenie dla samej struktury polskiego łowiectwa. Zdecydowanie współcześnie brakuje stabilizacji oraz niewątpliwie potrzebnych ewolucyjnych zmian. Jest to czas konfrontacji ideologicznej, w której podważane są podstawy naszej działalności. Kryzys ma swoją administracyjną twarz – polityki, która w ocenie środowiska łowieckiego i leśnego jest bardziej ideologiczna niż merytoryczna. Widoczny jest brak spójności w zarządzaniu przyrodą połączony z ignorowaniem ekspertów – naukowców z olbrzymim dorobkiem, a także praktyków (myśliwych, leśników, rolników). Obserwujemy konsekwentne dążenie do osłabienia aktywnego zarządzania przyrodą na rzecz dogmatycznej ochrony biernej. Jednym z usilnie promowanych rozwiązań jest zarządzanie populacjami zwierząt i ich bierna ochrona wyrażana przez ograniczenie listy gatunków łownych. W momencie oddawania niniejszej publikacji do druku działania te doprowadziły do niesłusznego skreślenia pięciu gatunków ptactwa. Polowania zdecydowanie nie wpływały znacząco na dynamikę liczebności tych zwierząt, a wręcz stymulowały ich rozwój. Stygmatyzowanie myśliwych przejawia się nie tylko ograniczaniem liczby gatunków łownych. Słyszymy, jako środowisko łowieckie, o postulatach skrócenia okresów polowań oraz wyłączeniem z polowań niedziel oraz w okresach godowych. Obowiązkowe i częste badania lekarskie dla myśliwych to kolejny argument aby zniechęcić społeczeństwo do łowiectwa i jednocześnie zmniejszyć liczbę nemrodów. Ograniczenia dostępu do broni, gdy jako Polacy jesteśmy już i tak jednym z najbardziej rozbrojonych narodów w Europie, a za wschodnią granicą toczy się pełnoskalowa wojna, jest następnym kuriozalnym działaniem środowisk nam wrogich. Środowiska przeciwne myśliwym zapytane o ich plan na polepszenie stanu przyrody, proponują zakładanie kolejnych parków narodowych, „lasów społecznych” oraz objęcie ochroną przed wycinką co najmniej 20% terenów leśnych. Można sobie wyobrazić, że w myśl tych działań Polska niebawem stanie się jednym wielkim rezerwatem. Najlepszym dowodem na błąd podejścia do biernej ochrony jest problem inwazyjnych gatunków obcych (IGO). Gatunki te stanowią realne zagrożenie dla rodzimej fauny, w tym ptactwa, i wymagają stałej, aktywnej kontroli. Kto jak nie myśliwi jest w stanie skutecznie je ograniczać, a tym samym dawać szanse na odbudowanie rodzimej awifauny? Dlatego w tej edycji Kalendarza szczegółowo opisujemy dlaczego łowiectwo jest szczególnie ważną formą ochrony przyrody. Porównujemy różne modele łowiectwa w Europie i na świecie. Promujemy spożywanie dziczyzny z polskich lasów i pól. Przedstawiamy także istotę pracy leśników – ich planowe, metodyczne i zgodne z naukami przyrodniczymi działania. Mamy nadzieję, że te i wiele innych ważnych tematów przybliżą Czytelnikowi racjonalne i jednocześnie owocne postrzeganie Przyrody.

Darz Bór!
Sławomir Ślusarski